Ik kan er niet meer tegen, ik ben totaal ontredderd en mijn golf-zelfbeeld is zo laag dat er op een schaal van 1 t/m 10 een negatieve waarde aan gehangen moet worden. Als je zo slecht speelt als ik, dan doe je noodgedwongen alsof je meer geniet van de zingende vogels, het geluid van een kikker, de bloeiende heide, de wandeling langs de interessante waterpartijen en zelfs de natuur in het algemeen. Maar ik zal deze volledig ongewilde interesse naar de natuur nooit meer terug kunnen brengen naar mijn mooi geslagen ijzer 5 met een lichte draw eindigend op slechts twee meter van de pin. Ja, ik weet het nog goed, met gemak liep in rondjes in de 70. Wat was ik ‘op tik’. De gedachte aan mijn volgende matchplay-wedstrijd liet me vredig en gelukzalig in slaap vallen.
Maar vol zelfvertrouwen en in mijn grote enthousiasme naar een nog mooiere en betere swing kwam ik uit bij ‘de golftips’. Golfmagazines en golfwebsites staan er vol mee! Prachtige foto’s hoe het wel en niet moet. En video’s die per golfclub minimaal een extra lengte beloven van zo’n 20 meter. Ik zou mijn techniek nog verder vervolmaken en ik genoot al bij voorbaat van het vooruitzicht om als zeer lage handicapper of misschien wel als clubkampioen na een rondje op het terras plaats te nemen.
De realiteit? Bij de laatste keer dat ik een golftip las en deze vertwijfeld met verwoede pogingen trachtte uit te voeren, verloor ik mijn laatste beetje zelfrespect, ik verloor mijn engelengeduld en de controle over mijn sluitspier. Direct daarna heb ik mijn mooie op maat gemaakte Pingset aangeboden op Marktplaats, voor weinig!
Oorzaak? De gekmakende golftips!
In een ver en grijs verleden was ik gymleraar en in diverse sporten was ik een lokale mini-held. Met een bovengemiddeld motorisch vermogen, een redelijk atletische bouw, een lokaal geroemd balgevoel werd het mijn zeer betreurende arrogantie dat ik zonder les het golfen ook wel onder de knie zou krijgen. Ondanks de hierboven omschreven periode van verdienstelijk golf bleek niets minder waar. Het zal ongetwijfeld aan mijn gebrek aan echt talent hebben gelegen maar van al die golftips heb ik zeker niet beter leren golfen, integendeel. Hier ontstond wel, bleek later, de beginfase van mijn extreme allergie voor golftips. Als fervent lezer van golfbladen en meetellende unieke bezoeker van golfwebsites verloor ik mijzelf in de mooie plaatjes met tips van goed en fout. De video’s die meer lengte in mijn slagen beloofden, heb ik zeer nauwkeurig geanalyseerd. Gewapend met deze ingeprente beelden bracht ik uren en dagen zwoegend door op de driving range. Voetenstand niet te breed, oefeningen om beter om de as van je lichaam te roteren, de linkerarm in lijn met de shaft, de golfswing vanuit een energieloze beweging, in de downswing hebben het wegdraaien van de heupen en het laten zakken van de armen vanuit de ontspannen linkerschouder met elkaar te maken, chippen kort weg en snel er doorheen en zo meer. Door al deze tips proberen op te volgen ben ik niet beter maar aantoonbaar slechter gaan spelen, gaandeweg nog veel slechter en op het laatst ook op z’n slechtst. Natuurlijk ligt het aan mijzelf, maar eigenwijs als ik ben wil ik ook de overdreven hoeveelheid golftips in de golfbladen ter verantwoording roepen. De belofte om snel beter te worden zou namelijk net als sigarettenreclames verboden moeten worden. De strekking is hetzelfde en het bereikt hetzelfde doel, een wereld zonder verslaving aan een betere golfswing en nicotine! In elke editie van alle golfbladen staan wel praktische golftips met de loze belofte van snel en eenvoudig de handicap verlagen. De Linkedin-terreur door ex-golfprofessionals die zomaar ongevraagd met video’s inspelen op de intrinsieke motivatie van veel beter worden, is ook medeoorzaak van onherstelbaar psychisch letsel en de toename van huiselijk geweld.
Ik nam al die golftips en video’s echter serieus en ging ermee aan de slag. In mijn naïviteit en onschuld leefde ik lang en troosteloos in de wereld van de rode rondjes met een streep erdoorheen naar het toekomstbeeld van het groene vinkje!
De belangrijkste vragen zijn nu: Is er ooit onderzocht of er ook maar één hulpbehoevende golfer beter is geworden van al die golftips? Zijn er meer gevallen bekend bij Stichting Correlatie van ontzielde golfers die aan de hand van gekmakende golftips zwaar getraumatiseerd zoeken naar de zin van het leven? Beste Hoofdredacteur, zijn er geen andere onzinnige maar schadeloze redactionele artikelen om het magazine vol te krijgen?
Zeg nu eerlijk, in de Voetbal International lees ik nooit de tips van Messi; “Hoe ik zo makkelijk passeer”.
Bestaat er ergens een artikel van meester keeperstrainer Frans Hoek waarbij haarfijn wordt uitgelegd dat bij de zweefduik het standbeen in een hoek van 60 graden gebogen dient te worden, een krachtige afzet in dezelfde hoek gemaakt moet worden en een gewichtsverplaatsing rondom het zwaartepunt dient plaats te vinden om de valbeweging te versnellen en met gestrekte elleboog en vingers de bal tegemoet getreden moet worden om de maximale amplitude te bereiken.
Staan er in de VI ‘schiettips’ met uitgebreide foto’s van rode rondjes met een streep erdoorheen en foto’s van groene vinkjes om aan te geven hoe Christiano Ronaldo de bal raakt bij een vrije trap randje zestien waardoor de bal met curve maar toch snel dalend in de bovenhoek verdwijnt?
Dacht het niet!
Redacteuren, doe het ons niet meer aan. Please, geen golftips meer! Maak één paginagrote mededeling met de tekst: Beter golfen? Boek een les bij een PGA Golfpro! Mooie foto erbij en geen verslavende en onzinnige beloftes.
U zult begrijpen dat Bubba Watson mijn golfheld is omdat hij laat zien wat er allemaal mogelijk is zonder golfles. Helaas is dat niet voor de meeste van u en zeker niet voor mij weggelegd. Bij het zien van de swing van Jim Furyk kan ik zo enorm genieten omdat ik zeker weet dat hij die golftips in bladen nooit heeft gelezen maar wel een rondje van 58 slagen op de PGA-tour maakte. Wat een helden!
McThoth