Origineel waar, ik heb (wachtend op mijn beurt) een prachtig tafereel waargenomen op de eerste tee van een leuke golfbaan in Zuid Holland; een corduroybroek met een Schots ruitjespatroon, een wat vale coltrui onder een spencer met het logo van een gerenommeerde Nederlandse Golfclub en een strak aangemeten nieuwe Ping G425 set. Dit geheel werd afgemaakt met het oude type witte golfschoenen met spikes en met geruite flappen. Onder corduroybroek waren geruite sokken zichtbaar. De zwarte Ping cap was het enige afwijkende en meer moderne attribuut van de nagenoeg klassieke golfkleding. De gebruiker van deze verzorgde combinatie was een achtenswaardige en zeer statige man waarvan men zou kunnen zeggen: een Heer van Stand. De associatie met Olivier B. Bommel lijkt dan ook zeer op zijn plaats. Zijn medespeler was een ietwat gezette 30’er, denk ik, met geel en groene kleding en een gelijk gekleurde pet. Bij een stiekeme blik naar de golfset zag ik een antieke incomplete Taylormade set. Luisterend naar het accent was deze golfer overduidelijke een inwoner van Den Haag. De kleurencombinatie deed dan ook FC Den Haag vermoeden.
De Heer van Stand, Olivier B, maakte in zeer verzorgd ABN de lay-out van deze eerste hole duidelijk.
“De drive moet links van de bunker gehouden worden maar als je heel ver slaat, kun je zelfs daaroverheen. Maar dan moet je wel met een “fade” de bal naar rechts laten afbuigen. Daar is dan de beste plek om met de tweede slag naar de green te gaan”. Ik hoor hem dit gewoon serieus uitspreken deze “Heer van Stand”.
Met een accent gelijk aan dat van Harry Jekkers was het antwoord ontluisterend. Ik ken zijn naam niet dus laat ik hem maar Harry J. noemen. “Maar ik jas ‘m hier altijd rechts van het zand en meestal lukt me dat. Maar als ie in de shit komt ben ik ‘m kwijt en dan mag je ’m daar in de buurt weer neergooien. Moet je er wel eentje bijtellen, toch?”. De Hagenees keek droog en guitig naar de Heer van Stand alsof ie zeggen wilde dat je de hole op die manier beter kan spelen. “Enne, hoe rustig ik ‘m ook probeer weg te rossen, hij gaat altijd als een banaan naar rechts”. Maarreh, la maar zien. Ik ben benieuwd,” zei Harry J.
De geruite combinatie met Ping attributen toonde de rustige elegantie van een ervaren golfer tijdens het opteeën van de ProV1. Zekerheid uitstralend is de juiste omschrijving van het moment waarop de driver ter hand werd genomen en de gang naar 1e teebox werd ingezet. Olivier bracht zeer bewust de aangeleerde grip ten uitvoer. Motorisch en esthetisch gezien was de oefenswing van Olivier met subliem ritme en volledige controle een genot om naar te kijken. Harry J. kon ’t echter niet nalaten. “Waar lijn je ‘m nou naar op?” vroeg ie. “Zo gaat ie richting driving range, ben ik bang voor”.
Olivier was licht van zijn à propos gebracht en tijdens het verstoorde preshot-routine was zijn antwoord dat de voeten toch kaarsrecht links van de bunker aangaven. Olivier stapte uit en lijnde opnieuw op. Een ritueel dat nog steeds beheersing, routine en controle bewees.
“En als ie nou krom naar rechts gaat dan kom je toch in het zand?” vroeg Harry.
Het korte antwoord van Olivier, verraadde wat irritatie en maakte duidelijk dat hij rechtdoor zou slaan. Opnieuw werd de preshot-routine ingezet, klaar om de backswing in te zetten. Harry liep achter Olivier B. langs van de ene kant van de tee naar de andere kant. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid was dit een bewuste actie om Olivier wat verder te galen. Olivier stopte zijn preshot routine en keek nu nijdig en met oprechte en groeiende agitatie naar de veroorzaker van extra oponthoud. Hij zou zich niet meer van de wijs laten brengen.
Tijdens de backswing van het eerste teeshot had Harry J. het harde kuchen niet beter kunnen timen. Het resultaat was een verstoorde beweging, die houterig en zonder enige gratie de ProV1 al rollend in de sloot deed belanden. “Jesus, daar zit geen fade aan”, zei Harry zijn glimlach onderdrukkend. “En d’r zijn gele paaltjes dus ken je er met maar eentje erbij te tellen er achter de sloot weer eentje neergooien”.
Olivier keek vertwijfeld, wilde iets zeggen maar hield zich in zoals een Heer van Stand betaamd.
“Pinnacle 2”, was de korte informatie toen Harry zijn bal opteede. Geen preshot-routine maar een directe strakke uitvoering van een geweldige fade over de bunker en een geheide par in de maak. “Op zeker par”, zoals ze in Den Haag zouden zeggen.
Ook ik als toeschouwer kon even geen glimlach onderdrukken. Harry en Olivier pakten de tassen en gingen op weg. Een kleine geniepige glimlach bij Harry op het gezicht en zowaar een heimelijke knipoog naar mijn richting. In het voorbij gaan hoorde ik ‘m zachtjes tegen me mompelen.
“Krijg toch de kolere met je fade, leuk hoor, 18 holes hakken op zaterdagochtend met die eikel van een schoonvader”!
McThoth
Met golf ben je je eigen scheids!